покаян

Речник на българския език

1. покаян прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Грешни изписвания (1)

  • покаън

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. по-ка-ян
непълен член по-ка-я-ния
пълен член по-ка-я-ни-ят
ж. р. по-ка-я-на
членувано по-ка-я-на-та
ср. р. по-ка-я-но
членувано по-ка-я-но-то
мн. ч. по-ка-я-ни
членувано по-ка-я-ни-те

2. покаян — мин. страд. прич. м. р.

покаян е производна форма на покая се (мин. страд. прич. м. р.).