подкоренен

Речник на българския език

подко̀ренен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

подко̀ренна, подко̀ренно, мн. подко̀ренни, прил.
1. Който се намира под корените.
2. Спец. Който се намира под квадратен корен.

Грешни изписвания (15)

  • подкоренин
  • подкоринен
  • подкоринин
  • поткоренен
  • поткоренин
  • поткоринен
  • поткоринин
  • пудкоренен
  • пудкоренин
  • пудкоринен
  • пудкоринин
  • путкоренен
  • путкоренин
  • путкоринен
  • путкоринин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. под-ко-ре-нен
непълен член под-ко-рен-ния
пълен член под-ко-рен-ни-ят
ж. р. под-ко-рен-на
членувано под-ко-рен-на-та
ср. р. под-ко-рен-но
членувано под-ко-рен-но-то
мн. ч. под-ко-рен-ни
членувано под-ко-рен-ни-те