ориенталка

Речник на българския език

ориента̀лка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. ориента̀лки, ж. Жена ориенталец.

Грешни изписвания (15)

  • ореенталка
  • ореенталкъ
  • ореинталка
  • ореинталкъ
  • ориенталкъ
  • ориинталка
  • ориинталкъ
  • уреенталка
  • уреенталкъ
  • уреинталка
  • уреинталкъ
  • уриенталка
  • уриенталкъ
  • уриинталка
  • уриинталкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ори-ен-тал-ка
членувано ори-ен-тал-ка-та
мн.ч. ори-ен-тал-ки
членувано ори-ен-тал-ки-те
звателна форма