модификатор

Речник на българския език

модифика̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • модефекатор
  • модефекатур
  • модефикатор
  • модефикатур
  • модифекатор
  • модифекатур
  • модификатур
  • мудефекатор
  • мудефекатур
  • мудефикатор
  • мудефикатур
  • мудифекатор
  • мудифекатур
  • мудификатор
  • мудификатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. мо-ди-фи-ка-тор
непълен член мо-ди-фи-ка-то-ра
пълен член мо-ди-фи-ка-то-рът
мн.ч. мо-ди-фи-ка-то-ри
членувано мо-ди-фи-ка-то-ри-те
бройна форма мо-ди-фи-ка-то-ра
звателна форма