методик

Речник на българския език

методѝк съществително име, мъжки род (тип 14a) редактиране

Значение

мн. методѝци, м. Специалист по методика; човек, който познава добре методиката на науката, с която се занимава.

Грешни изписвания (3)

  • метудик
  • митодик
  • митудик

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ме-то-дик
непълен член ме-то-ди-ка
пълен член ме-то-ди-кът
мн.ч. ме-то-ди-ци
членувано ме-то-ди-ци-те
бройна форма ме-то-ди-ци
звателна форма ме-то-ди-ко