мегаломания

Речник на българския език

мегалома̀ния съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед.
1. Заболяване, което се изразява в мания за величие в някаква област.
2. Прен. Прекомерно самочувствие, надменност.

Грешни изписвания (47)

  • мегаломанеа
  • мегаломанеъ
  • мегаломанея
  • мегаломаниа
  • мегаломаниъ
  • мегалуманеа
  • мегалуманеъ
  • мегалуманея
  • мегалуманиа
  • мегалуманиъ
  • мегалумания
  • мегъломанеа
  • мегъломанеъ
  • мегъломанея
  • мегъломаниа
  • мегъломаниъ
  • мегъломания
  • мегълуманеа
  • мегълуманеъ
  • мегълуманея
  • мегълуманиа
  • мегълуманиъ
  • мегълумания
  • мигаломанеа
  • мигаломанеъ
  • мигаломанея
  • мигаломаниа
  • мигаломаниъ
  • мигаломания
  • мигалуманеа
  • мигалуманеъ
  • мигалуманея
  • мигалуманиа
  • мигалуманиъ
  • мигалумания
  • мигъломанеа
  • мигъломанеъ
  • мигъломанея
  • мигъломаниа
  • мигъломаниъ
  • мигъломания
  • мигълуманеа
  • мигълуманеъ
  • мигълуманея
  • мигълуманиа
  • мигълуманиъ
  • мигълумания

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ме-га-ло-ма-ния
членувано ме-га-ло-ма-ни-я-та
мн.ч. ме-га-ло-ма-нии
членувано ме-га-ло-ма-ни-и-те
звателна форма