матуритетен

Речник на българския език

матуритѐтен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • маторететен
  • маторететин
  • маторитетен
  • маторитетин
  • матурететен
  • матурететин
  • матуритетин
  • мъторететен
  • мъторететин
  • мъторитетен
  • мъторитетин
  • мътурететен
  • мътурететин
  • мътуритетен
  • мътуритетин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ма-ту-ри-те-тен
непълен член ма-ту-ри-тет-ния
пълен член ма-ту-ри-тет-ни-ят
ж. р. ма-ту-ри-тет-на
членувано ма-ту-ри-тет-на-та
ср. р. ма-ту-ри-тет-но
членувано ма-ту-ри-тет-но-то
мн. ч. ма-ту-ри-тет-ни
членувано ма-ту-ри-тет-ни-те