маргаритка

Речник на българския език

маргарѝтка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. маргарѝтки, ж. Полско или градинско цвете с неразклонено стъбло и с бял, розов или червен цвят.

Грешни изписвания (7)

  • маргариткъ
  • маргъритка
  • маргъриткъ
  • мъргаритка
  • мъргариткъ
  • мъргъритка
  • мъргъриткъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. мар-га-рит-ка
членувано мар-га-рит-ка-та
мн.ч. мар-га-рит-ки
членувано мар-га-рит-ки-те
звателна форма