кореноплодче

Речник на българския език

кореноплодче съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ре-ноп-лод-че
членувано ко-ре-ноп-лод-че-то
мн.ч. ко-ре-ноп-лод-че-та
членувано ко-ре-ноп-лод-че-та-та