координатор

Речник на българския език

координа̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • коорденатор
  • коорденатур
  • координатур
  • коурденатор
  • коурденатур
  • коурдинатор
  • коурдинатур
  • куорденатор
  • куорденатур
  • куординатор
  • куординатур
  • куурденатор
  • куурденатур
  • куурдинатор
  • куурдинатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ор-ди-на-тор
непълен член ко-ор-ди-на-то-ра
пълен член ко-ор-ди-на-то-рът
мн.ч. ко-ор-ди-на-то-ри
членувано ко-ор-ди-на-то-ри-те
бройна форма ко-ор-ди-на-то-ра
звателна форма