консигнатор

Речник на българския език

консигна̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (7)

  • консегнатор
  • консегнатур
  • консигнатур
  • кунсегнатор
  • кунсегнатур
  • кунсигнатор
  • кунсигнатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кон-сиг-на-тор
непълен член кон-сиг-на-то-ра
пълен член кон-сиг-на-то-рът
мн.ч. кон-сиг-на-то-ри
членувано кон-сиг-на-то-ри-те
бройна форма кон-сиг-на-то-ра
звателна форма