конен

Речник на българския език

ко̀нен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

ко̀нна, ко̀нно, мн. ко̀нни, прил.
1. Който е свързан с кон. Конен спорт.
2. Който се състои от конници. Конен полк. Конна полиция.

Грешни изписвания (1)

  • конин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ко-нен
непълен член кон-ния
пълен член кон-ни-ят
ж. р. кон-на
членувано кон-на-та
ср. р. кон-но
членувано кон-но-то
мн. ч. кон-ни
членувано кон-ни-те