компилатор

Речник на българския език

компила̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (7)

  • компелатор
  • компелатур
  • компилатур
  • кумпелатор
  • кумпелатур
  • кумпилатор
  • кумпилатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ком-пи-ла-тор
непълен член ком-пи-ла-то-ра
пълен член ком-пи-ла-то-рът
мн.ч. ком-пи-ла-то-ри
членувано ком-пи-ла-то-ри-те
бройна форма ком-пи-ла-то-ра
звателна форма