колибарка

Речник на българския език

колиба̀рка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. колиба̀рки, ж. Жена колибар.

Грешни изписвания (7)

  • колебарка
  • колебаркъ
  • колибаркъ
  • кулебарка
  • кулебаркъ
  • кулибарка
  • кулибаркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ли-бар-ка
членувано ко-ли-бар-ка-та
мн.ч. ко-ли-бар-ки
членувано ко-ли-бар-ки-те
звателна форма