колаборатор

Речник на българския език

колабора̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • колаборатур
  • колабуратор
  • колабуратур
  • колъборатор
  • колъборатур
  • колъбуратор
  • колъбуратур
  • кулаборатор
  • кулаборатур
  • кулабуратор
  • кулабуратур
  • кулъборатор
  • кулъборатур
  • кулъбуратор
  • кулъбуратур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ла-бо-ра-тор
непълен член ко-ла-бо-ра-то-ра
пълен член ко-ла-бо-ра-то-рът
мн.ч. ко-ла-бо-ра-то-ри
членувано ко-ла-бо-ра-то-ри-те
бройна форма ко-ла-бо-ра-то-ра
звателна форма