карбуратор

Речник на българския език

карбура̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. карбура̀тори, (два) карбура̀тора, м. В техниката — устройство в двигател с вътрешно горене, в което течното гориво се превръща в гореща газообразна смес от въздух и пари.

Грешни изписвания (7)

  • карборатор
  • карборатур
  • карбуратур
  • кърборатор
  • кърборатур
  • кърбуратор
  • кърбуратур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кар-бу-ра-тор
непълен член кар-бу-ра-то-ра
пълен член кар-бу-ра-то-рът
мн.ч. кар-бу-ра-то-ри
членувано кар-бу-ра-то-ри-те
бройна форма кар-бу-ра-то-ра
звателна форма