карбамид

Речник на българския език

карбамѝд съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

м., само ед.
1. Спец. Синтетично органично съединение, употребявано за производство на пластмаси, лекарства.
2. Урея.
прил. карбамѝдов, карбамѝдова, карбамѝдово, мн. карбамѝдови.

Грешни изписвания (4)

  • карбамит
  • карбъмит
  • кърбамит
  • кърбъмит

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кар-ба-мид
непълен член кар-ба-ми-да
пълен член кар-ба-ми-дът
мн.ч. кар-ба-ми-ди
членувано кар-ба-ми-ди-те
бройна форма кар-ба-ми-да
звателна форма