кандидат-офицерче

Речник на българския език

кандида̀т-офицерче съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • кандедат-офецерче
  • кандедат-офецирче
  • кандедат-офицерче
  • кандедат-официрче
  • кандедат-уфецерче
  • кандедат-уфецирче
  • кандедат-уфицерче
  • кандедат-уфицирче
  • кандидат-офецерче
  • кандидат-офецирче
  • кандидат-официрче
  • кандидат-уфецерче
  • кандидат-уфецирче
  • кандидат-уфицерче
  • кандидат-уфицирче
  • къндедат-офецерче
  • къндедат-офецирче
  • къндедат-офицерче
  • къндедат-официрче
  • къндедат-уфецерче
  • къндедат-уфецирче
  • къндедат-уфицерче
  • къндедат-уфицирче
  • къндидат-офецерче
  • къндидат-офецирче
  • къндидат-офицерче
  • къндидат-официрче
  • къндидат-уфецерче
  • къндидат-уфецирче
  • къндидат-уфицерче
  • къндидат-уфицирче

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кан-ди-дат-о-фи-цер-че
членувано кан-ди-дат-о-фи-цер-че-то
мн.ч. кан-ди-дат-о-фи-цер-че-та
членувано кан-ди-дат-о-фи-цер-че-та-та