имитаторка

Речник на българския език

имита̀торка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. имита̀торки, ж. Жена имитатор.

Грешни изписвания (15)

  • еметаторка
  • еметаторкъ
  • еметатурка
  • еметатуркъ
  • емитаторка
  • емитаторкъ
  • емитатурка
  • емитатуркъ
  • иметаторка
  • иметаторкъ
  • иметатурка
  • иметатуркъ
  • имитаторкъ
  • имитатурка
  • имитатуркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ими-та-тор-ка
членувано ими-та-тор-ка-та
мн.ч. ими-та-тор-ки
членувано ими-та-тор-ки-те
звателна форма