иманѐнтен
—
прилагателно име
(тип 79)
Значение
иманѐнтна, иманѐнтно, мн. иманѐнтни, прил. Който е вътрешно присъщ, даден. Иманентен признак.
Грешни изписвания (7)
- еманентен
- еманентин
- емънентен
- емънентин
- иманентин
- имънентен
- имънентин
Словоформи
С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.
| ед. ч. | м. р. | има-нен-тен | |
|---|---|---|---|
| непълен член | има-нен-т-ния | ||
| пълен член | има-нен-т-ни-ят | ||
| ж. р. | има-нен-т-на | ||
| членувано | има-нен-т-на-та | ||
| ср. р. | има-нен-т-но | ||
| членувано | има-нен-т-но-то | ||
| мн. ч. | има-нен-т-ни | ||
| членувано | има-нен-т-ни-те | ||