зъболекарка

Речник на българския език

зъболѐкарка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. зъболѐкарки, ж. Жена зъболекар; стоматоложка.

Грешни изписвания (15)

  • заболекарка
  • заболекаркъ
  • заболекърка
  • заболекъркъ
  • забулекарка
  • забулекаркъ
  • забулекърка
  • забулекъркъ
  • зъболекаркъ
  • зъболекърка
  • зъболекъркъ
  • зъбулекарка
  • зъбулекаркъ
  • зъбулекърка
  • зъбулекъркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. зъ-бо-ле-кар-ка
членувано зъ-бо-ле-кар-ка-та
мн.ч. зъ-бо-ле-кар-ки
членувано зъ-бо-ле-кар-ки-те
звателна форма