докторантура

Речник на българския език

докторанту̀ра съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., обикн. ед. Организирана планирана подготовка на докторат.

Грешни изписвания (15)

  • докторантуръ
  • докторънтура
  • докторънтуръ
  • доктурантура
  • доктурантуръ
  • доктурънтура
  • доктурънтуръ
  • дукторантура
  • дукторантуръ
  • дукторънтура
  • дукторънтуръ
  • дуктурантура
  • дуктурантуръ
  • дуктурънтура
  • дуктурънтуръ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. док-то-ран-ту-ра
членувано док-то-ран-ту-ра-та
мн.ч. док-то-ран-ту-ри
членувано док-то-ран-ту-ри-те
звателна форма