диакритически

Речник на българския език

диакритѝчески прилагателно име (тип 78) редактиране

Значение

диакритѝческа, диакритѝческо, мн. диакритѝчески, прил. Диакритичен.

Грешни изписвания (15)

  • деакретически
  • деакретичиски
  • деакритически
  • деакритичиски
  • деъкретически
  • деъкретичиски
  • деъкритически
  • деъкритичиски
  • диакретически
  • диакретичиски
  • диакритичиски
  • диъкретически
  • диъкретичиски
  • диъкритически
  • диъкритичиски

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ди-ак-ри-ти-чес-ки
непълен член ди-ак-ри-ти-чес-кия
пълен член ди-ак-ри-ти-чес-ки-ят
ж. р. ди-ак-ри-ти-чес-ка
членувано ди-ак-ри-ти-чес-ка-та
ср. р. ди-ак-ри-ти-чес-ко
членувано ди-ак-ри-ти-чес-ко-то
мн. ч. ди-ак-ри-ти-чес-ки
членувано ди-ак-ри-ти-чес-ки-те