демодулатор

Речник на българския език

демодула̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • демодолатор
  • демодолатур
  • демодулатур
  • демудолатор
  • демудолатур
  • демудулатор
  • демудулатур
  • димодолатор
  • димодолатур
  • димодулатор
  • димодулатур
  • димудолатор
  • димудолатур
  • димудулатор
  • димудулатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. де-мо-ду-ла-тор
непълен член де-мо-ду-ла-то-ра
пълен член де-мо-ду-ла-то-рът
мн.ч. де-мо-ду-ла-то-ри
членувано де-мо-ду-ла-то-ри-те
бройна форма де-мо-ду-ла-то-ра
звателна форма