бригадирче

Речник на българския език

бригадирче съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. бри-га-дир-че
членувано бри-га-дир-че-то
мн.ч. бри-га-дир-че-та
членувано бри-га-дир-че-та-та