бал

Речник на българския език

бал съществително име, мъжки род (тип 1) редактиране

Значение

ба̀лът, ба̀ла, мн. ба̀лове, (два) ба̀ла, м. Голямо празнично вечерно събиране за забава с танци и музика. Новогодишен бал. Абитуриентски бал.
прил. ба̀лен, ба̀лна, ба̀лно, мн. ба̀лни. Бален костюм. Бална рокля. Бален салон.



ба̀лът, ба̀ла, мн. ба̀лове, (два) ба̀ла, м.
1. Единица за измерване на степента на сила на някои природни явления. Пет бала земетресение по ска̀лата на Рихтер. Шест бала морско вълнение.
2. Сборна цифрова оценка от оценките по изпитните предмети и/или по определени предмети, отразени в свидетелство или диплома, с която се участва за класиране в конкурс. Балът на кандидат-студента е висок.

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. бал
непълен член ба-ла
пълен член ба-лът
мн.ч. ба-ло-ве
членувано ба-ло-ве-те
бройна форма ба-ла
звателна форма