асимилатор

Речник на българския език

асимила̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. асимила̀тори, (два) асимила̀тора, м. Държава, която провежда политика на асимилация (във 2 знач.).
прил. асимила̀торски, асимила̀торска, асимила̀торско, мн. асимила̀торски.

Грешни изписвания (15)

  • асемелатор
  • асемелатур
  • асемилатор
  • асемилатур
  • асимелатор
  • асимелатур
  • асимилатур
  • ъсемелатор
  • ъсемелатур
  • ъсемилатор
  • ъсемилатур
  • ъсимелатор
  • ъсимелатур
  • ъсимилатор
  • ъсимилатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. аси-ми-ла-тор
непълен член аси-ми-ла-то-ра
пълен член аси-ми-ла-то-рът
мн.ч. аси-ми-ла-то-ри
членувано аси-ми-ла-то-ри-те
бройна форма аси-ми-ла-то-ра
звателна форма