философия

Речник на българския език

филосо̀фия съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. филосо̀фии, ж.
1. Спец. Само ед. Наука за най-общите закономерности в развитието на природата, обществото и човешкото мислене.
2. Прен. Разг. Система от възгледи, концепции, убеждения; мироглед. Всеки има своя философия.
3. Прен. Разг. Само мн. Безсъдържателни, празни приказки, разсъждения. Стига с тези философии.

Грешни изписвания (23)

  • фелософеа
  • фелософеъ
  • фелософея
  • фелософиа
  • фелософиъ
  • фелософия
  • фелусофеа
  • фелусофеъ
  • фелусофея
  • фелусофиа
  • фелусофиъ
  • фелусофия
  • философеа
  • философеъ
  • философея
  • философиа
  • философиъ
  • филусофеа
  • филусофеъ
  • филусофея
  • филусофиа
  • филусофиъ
  • филусофия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. фи-ло-со-фия
членувано фи-ло-со-фи-я-та
мн.ч. фи-ло-со-фии
членувано фи-ло-со-фи-и-те
звателна форма