фалшификаторка

Речник на българския език

фалшифика̀торка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. фалшифика̀торки, ж. Жена фалшификатор.

Грешни изписвания (31)

  • фалшефекаторка
  • фалшефекаторкъ
  • фалшефекатурка
  • фалшефекатуркъ
  • фалшефикаторка
  • фалшефикаторкъ
  • фалшефикатурка
  • фалшефикатуркъ
  • фалшифекаторка
  • фалшифекаторкъ
  • фалшифекатурка
  • фалшифекатуркъ
  • фалшификаторкъ
  • фалшификатурка
  • фалшификатуркъ
  • фълшефекаторка
  • фълшефекаторкъ
  • фълшефекатурка
  • фълшефекатуркъ
  • фълшефикаторка
  • фълшефикаторкъ
  • фълшефикатурка
  • фълшефикатуркъ
  • фълшифекаторка
  • фълшифекаторкъ
  • фълшифекатурка
  • фълшифекатуркъ
  • фълшификаторка
  • фълшификаторкъ
  • фълшификатурка
  • фълшификатуркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. фал-ши-фи-ка-тор-ка
членувано фал-ши-фи-ка-тор-ка-та
мн.ч. фал-ши-фи-ка-тор-ки
членувано фал-ши-фи-ка-тор-ки-те
звателна форма