топпрокурорче

Речник на българския език

топпрокурорче съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. топ-про-ку-рор-че
членувано топ-про-ку-рор-че-то
мн.ч. топ-про-ку-рор-че-та
членувано топ-про-ку-рор-че-та-та