стереометрия

Речник на българския език

стереомѐтрия съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Спец. Дял от геометрията, който изучава триизмерно телата, фигурите.
прил. стереометрѝчен, стереометрѝчна, стереометрѝчно, мн. стереометрѝчни.
прил. стереометрѝчески, стереометрѝческа, стереометрѝческо, мн. стереометрѝчески.

Грешни изписвания (47)

  • стереометреа
  • стереометреъ
  • стереометрея
  • стереометриа
  • стереометриъ
  • стереуметреа
  • стереуметреъ
  • стереуметрея
  • стереуметриа
  • стереуметриъ
  • стереуметрия
  • стериометреа
  • стериометреъ
  • стериометрея
  • стериометриа
  • стериометриъ
  • стериометрия
  • стериуметреа
  • стериуметреъ
  • стериуметрея
  • стериуметриа
  • стериуметриъ
  • стериуметрия
  • стиреометреа
  • стиреометреъ
  • стиреометрея
  • стиреометриа
  • стиреометриъ
  • стиреометрия
  • стиреуметреа
  • стиреуметреъ
  • стиреуметрея
  • стиреуметриа
  • стиреуметриъ
  • стиреуметрия
  • стириометреа
  • стириометреъ
  • стириометрея
  • стириометриа
  • стириометриъ
  • стириометрия
  • стириуметреа
  • стириуметреъ
  • стириуметрея
  • стириуметриа
  • стириуметриъ
  • стириуметрия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. сте-ре-о-мет-рия
членувано сте-ре-о-мет-ри-я-та
мн.ч. сте-ре-о-мет-рии
членувано сте-ре-о-мет-ри-и-те
звателна форма