спиритуализъм

Речник на българския език

спиритуалѝзъм съществително име, мъжки род (тип 11) редактиране

Значение

м., само ед. Спец. Философско учение, според което духът е в основата на всичко.прил. спиритуалистичен, спиритуалистична, спиритуалистично, мн. спиритуалистични.

Грешни изписвания (31)

  • сперетоализам
  • сперетоализъм
  • сперетоълизам
  • сперетоълизъм
  • сперетуализам
  • сперетуализъм
  • сперетуълизам
  • сперетуълизъм
  • сперитоализам
  • сперитоализъм
  • сперитоълизам
  • сперитоълизъм
  • сперитуализам
  • сперитуализъм
  • сперитуълизам
  • сперитуълизъм
  • спиретоализам
  • спиретоализъм
  • спиретоълизам
  • спиретоълизъм
  • спиретуализам
  • спиретуализъм
  • спиретуълизам
  • спиретуълизъм
  • спиритоализам
  • спиритоализъм
  • спиритоълизам
  • спиритоълизъм
  • спиритуализам
  • спиритуълизам
  • спиритуълизъм

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. спи-ри-ту-а-ли-зъм
непълен член спи-ри-ту-а-лиз-ма
пълен член спи-ри-ту-а-лиз-мът
мн.ч. спи-ри-ту-а-лиз-ми
членувано спи-ри-ту-а-лиз-ми-те
бройна форма спи-ри-ту-а-ли-зъ-ма
звателна форма