самосглобявал съм

Речник на българския език

1. самосглобявал съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал съм е производна форма на самосглобявам (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобявал съм — преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал съм е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

3. самосглобявал съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал съм е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).