самосглобявал си

Речник на българския език

1. самосглобявал си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал си е производна форма на самосглобявам (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобявал си — преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал си е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

3. самосглобявал си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал си е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).