самосглобявал е

Речник на българския език

1. самосглобявал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал е е производна форма на самосглобявам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобявал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал е е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самосглобявал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобявал е е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).