самосглобявало съм

Речник на българския език

1. самосглобявало съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самосглобявало съм е производна форма на самосглобявам (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

2. самосглобявало съм — преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самосглобявало съм е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

3. самосглобявало съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самосглобявало съм е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).