самосглобявали

Речник на българския език

1. самосглобявали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самосглобявали е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самосглобявали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самосглобявали е производна форма на самосглобявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

3. самосглобявали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самосглобявали е производна форма на самосглобявам (мин. деят. св. прич. мн. ч.).

4. самосглобявали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самосглобявали е производна форма на самосглобявам (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).