самосглобява

Речник на българския език

1. самосглобява — сег. вр., 3 л., ед. ч.

самосглобява е производна форма на самосглобявам (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. самосглобява — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

самосглобява е производна форма на самосглобявам (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. самосглобява — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

самосглобява е производна форма на самосглобявам (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).