самопобърквали

Речник на българския език

1. самопобърквали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самопобърквали е производна форма на самопобърквам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самопобърквали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самопобърквали е производна форма на самопобърквам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

3. самопобърквали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самопобърквали е производна форма на самопобърквам (мин. деят. св. прич. мн. ч.).

4. самопобърквали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самопобърквали е производна форма на самопобърквам (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).