самозараждане

Речник на българския език

самозара̀ждане съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

ср., само ед. Учение за зараждане на организмите от неорганична материя, оформено през ХIХ в. ; автогенеза.

Грешни изписвания (15)

  • самозараждъне
  • самозъраждане
  • самозъраждъне
  • самузараждане
  • самузараждъне
  • самузъраждане
  • самузъраждъне
  • съмозараждане
  • съмозараждъне
  • съмозъраждане
  • съмозъраждъне
  • съмузараждане
  • съмузараждъне
  • съмузъраждане
  • съмузъраждъне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-мо-за-раж-да-не
членувано са-мо-за-раж-да-не-то
мн.ч. са-мо-за-раж-да-ния
членувано са-мо-за-раж-да-ни-я-та