самозапалване

Речник на българския език

самозапа̀лване съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • самозапалвъне
  • самозъпалване
  • самозъпалвъне
  • самузапалване
  • самузапалвъне
  • самузъпалване
  • самузъпалвъне
  • съмозапалване
  • съмозапалвъне
  • съмозъпалване
  • съмозъпалвъне
  • съмузапалване
  • съмузапалвъне
  • съмузъпалване
  • съмузъпалвъне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-мо-за-пал-ва-не
членувано са-мо-за-пал-ва-не-то
мн.ч. са-мо-за-пал-ва-ния
членувано са-мо-за-пал-ва-ни-я-та