романизация

Речник на българския език

романиза̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. ист. Насаждане на римски бит и култура у покорените от Римската империя народи.

Грешни изписвания (47)

  • романизациъ
  • романезацеа
  • романезацеъ
  • романезацея
  • романезациа
  • романезациъ
  • романезация
  • романизацеа
  • романизацеъ
  • романизацея
  • романизациа
  • ромънезацеа
  • ромънезацеъ
  • ромънезацея
  • ромънезациа
  • ромънезациъ
  • ромънезация
  • ромънизацеа
  • ромънизацеъ
  • ромънизацея
  • ромънизациа
  • ромънизациъ
  • ромънизация
  • руманезацеа
  • руманезацеъ
  • руманезацея
  • руманезациа
  • руманезациъ
  • руманезация
  • руманизацеа
  • руманизацеъ
  • руманизацея
  • руманизациа
  • руманизациъ
  • руманизация
  • румънезацеа
  • румънезацеъ
  • румънезацея
  • румънезациа
  • румънезациъ
  • румънезация
  • румънизацеа
  • румънизацеъ
  • румънизацея
  • румънизациа
  • румънизациъ
  • румънизация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ро-ма-ни-за-ция
членувано ро-ма-ни-за-ци-я-та
мн.ч. ро-ма-ни-за-ции
членувано ро-ма-ни-за-ци-и-те
звателна форма