реорганизатор

Речник на българския език

реорганиза̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. реорганизатори, м. Човек, който извършва реорганизация.

Грешни изписвания (31)

  • реорганезатор
  • реорганезатур
  • реорганизатур
  • реоргънезатор
  • реоргънезатур
  • реоргънизатор
  • реоргънизатур
  • реурганезатор
  • реурганезатур
  • реурганизатор
  • реурганизатур
  • реургънезатор
  • реургънезатур
  • реургънизатор
  • реургънизатур
  • риорганезатор
  • риорганезатур
  • риорганизатор
  • риорганизатур
  • риоргънезатор
  • риоргънезатур
  • риоргънизатор
  • риоргънизатур
  • риурганезатор
  • риурганезатур
  • риурганизатор
  • риурганизатур
  • риургънезатор
  • риургънезатур
  • риургънизатор
  • риургънизатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ре-ор-га-ни-за-тор
непълен член ре-ор-га-ни-за-то-ра
пълен член ре-ор-га-ни-за-то-рът
мн.ч. ре-ор-га-ни-за-то-ри
членувано ре-ор-га-ни-за-то-ри-те
бройна форма ре-ор-га-ни-за-то-ра
звателна форма