реабилитиране

Речник на българския език

реабилитѝране съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • реабелетиране
  • реабелетиръне
  • реабелитиране
  • реабелитиръне
  • реабилетиране
  • реабилетиръне
  • реабилитиръне
  • реъбелетиране
  • реъбелетиръне
  • реъбелитиране
  • реъбелитиръне
  • реъбилетиране
  • реъбилетиръне
  • реъбилитиране
  • реъбилитиръне
  • риабелетиране
  • риабелетиръне
  • риабелитиране
  • риабелитиръне
  • риабилетиране
  • риабилетиръне
  • риабилитиране
  • риабилитиръне
  • риъбелетиране
  • риъбелетиръне
  • риъбелитиране
  • риъбелитиръне
  • риъбилетиране
  • риъбилетиръне
  • риъбилитиране
  • риъбилитиръне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ре-а-би-ли-ти-ра-не
членувано ре-а-би-ли-ти-ра-не-то
мн.ч. ре-а-би-ли-ти-ра-ния
членувано ре-а-би-ли-ти-ра-ни-я-та