разтегателен

Речник на българския език

разтега̀телен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

разтегателна, разтегателно, мн. разтегателни, прил. Който е пригоден да може да се разтегля. Разтегателен диван.

Грешни изписвания (15)

  • разтегателин
  • разтегатилен
  • разтегатилин
  • разтигателен
  • разтигателин
  • разтигатилен
  • разтигатилин
  • ръзтегателен
  • ръзтегателин
  • ръзтегатилен
  • ръзтегатилин
  • ръзтигателен
  • ръзтигателин
  • ръзтигатилен
  • ръзтигатилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. раз-те-га-те-лен
непълен член раз-те-га-тел-ния
пълен член раз-те-га-тел-ни-ят
ж. р. раз-те-га-тел-на
членувано раз-те-га-тел-на-та
ср. р. раз-те-га-тел-но
членувано раз-те-га-тел-но-то
мн. ч. раз-те-га-тел-ни
членувано раз-те-га-тел-ни-те