разбутаха

Речник на българския език

1. разбутаха — мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

разбутаха е производна форма на разбутам (мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. разбутаха — мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.

разбутаха е производна форма на разбутам (мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.).