политрежим

Речник на българския език

политрежим съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-лит-ре-жим
непълен член по-лит-ре-жи-ма
пълен член по-лит-ре-жи-мът
мн.ч. по-лит-ре-жи-ми
членувано по-лит-ре-жи-ми-те
бройна форма по-лит-ре-жи-ма
звателна форма