полировка

Речник на българския език

полиро̀вка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., само ед.
1. Полиране. Трябва да пристъпя към полировка.
2. Полирана повърхност. Развалям полировката.
3. Вещество за полиране. Купувам полировка.
прил. полиро̀въчен, полиро̀въчна, полиро̀въчно, мн. полиро̀въчни. Полировъчна машина.

Грешни изписвания (15)

  • полеровка
  • полеровкъ
  • полерофка
  • полерофкъ
  • полировкъ
  • полирофка
  • полирофкъ
  • пулеровка
  • пулеровкъ
  • пулерофка
  • пулерофкъ
  • пулировка
  • пулировкъ
  • пулирофка
  • пулирофкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-ли-ров-ка
членувано по-ли-ров-ка-та
мн.ч. по-ли-ров-ки
членувано по-ли-ров-ки-те
звателна форма