побутали

Речник на българския език

1. побутали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

побутали е производна форма на побутам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. побутали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

побутали е производна форма на побутам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

3. побутали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

побутали е производна форма на побутам (мин. деят. св. прич. мн. ч.).

4. побутали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

побутали е производна форма на побутам (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).