лупахте

Речник на българския език

1. лупахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

лупахте е производна форма на лупам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. лупахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

лупахте е производна форма на лупам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).